“Wat is je doel?” vroegen Elko en Frans ons bij de eerste hardloopclinic in maart vorig jaar. Ik dacht aan mijn buurman in Hengelo waar ik een paar jaar geleden nog woonde. Elke ochtend rond 7 uur hoorde ik hem de deur uitgaan om een rondje van 5 km te maken. Dat leek me wel wat, maar dan wel ’s avonds na het werk, want een ochtendmens ben ik beslist niet. Ik keek ook een beetje bevreesd naar de professionele hardloopuitrusting van sommige andere deelnemers. “Ik wil graag na het werk een rondje kunnen lopen,” zei ik, “maar ik wil geen wedstrijden gaan lopen!” Het leek me beter de verwachtingen bij voorbaat wat te temperen.
Die eerste training liepen we een paar keer 1 minuut hard in zone 1. Ik leerde dat zone 1 inhoudt dat je nog kan praten tijdens het lopen. Dat viel alvast weer mee, want dat kon ik volhouden. In de weken daarna volgde ik trouw het opbouwschema. Op dinsdag bij de Espelopers en doordeweeks ’s avonds zelf 1 of 2 keer lopen. Het weer werd steeds beter, maar ook warmer. Soms was het zo warm dat ik me zelf er echt toe moest zetten om hard te gaan lopen. Na het lopen kwam ik tot de conclusie dat het met de warmte eigenlijk best meeviel als je maar genoeg bleef drinken. Ik merkte dat het mijn humeur ook goed deed. Waarom was ik hier niet eerder mee begonnen? Ik kocht een goede hardloopoutfit bij NonStop Running in Hengelo en schreef me in als beginnende loper. Bijna elke dinsdagavond was ik van de partij op de training in Hof Espelo en op eigen houtje ontdekte ik allerlei leuke routes in en om mijn wijk en woonplaats.
Mijn lijf kon mijn enthousiasme helaas niet altijd even goed bijbenen. Geregeld had ik wel wat last van mijn kuiten en scheenbeen. Intussen was mijn voornemen om nooit aan wedstrijden deel te nemen gesneuveld. Ik had al één keer meegedaan aan een 5 km dorpsloop in de Lutte. De eerste keer omdat we hiervoor vanuit de hardloopgroep aangemoedigd werden. Daarna werd ik benieuwd naar wat ik nog meer zou kunnen. De groep trainde door voor de Singelloop in Enschede. Een eerste 8 kilometer loop… Heel trots was ik na afloop op mezelf, net binnen het uur. Wat mijn buurman destijds deed kon ik dus ook! Dat had ik een half jaar daarvoor echt niet durven denken.
Inmiddels ben ik besmet met het hardloopvirus. Het buitensporten vind ik heerlijk en het is een uitdaging geworden om mezelf verder te verbeteren. Ik loop nu naast de training vaak op doordeweekse avonden en zondagen diverse trainingsrondjes. Mijn eerste paar hardloopschoenen zijn inmiddels behoorlijk ingelopen.
Van de diverse hardloop clinic groepen zijn vele deelnemers blijven hangen die nu samen verder trainen bij de Espelopers hardloopgroep. Op dinsdag begint mijn telefoon te piepen van de berichtjes in WhatsApp: wie er wel en niet komen … Een goede stok achter de deur om toch echt te blijven hardlopen. Daarnaast weten we elkaar te vinden om samen deel te nemen aan wedstrijden. Behalve een nieuwe sport heb ik er dus ook een heel stel hardloopmaatjes bij gekregen!